Σκόρπιες σκέψεις vol.3

Δε φτάνει που η χώρα έχει καταντήσει Τζούλια, που δεν έχουμε πρωθυπουργό, που χρωστάμε σ΄όποιον γνωρίζει τι είναι το ευρώ και που η ανάπτυξη της χώρας είναι χειρότερη κι απ΄της ΑΕΚ στην επίθεση, συνεχίζει να βγάζει νέα τραγούδια η Μαντόνα. Γιατί, Θεέ, μας τιμωράς έτσι;

 Αν υπήρχε λίγη αξιοκρατία σ΄αυτή τη χώρα, θα αναλάμβανε πρωθυπουργός ο Πανούσης.

Μαλακία που οι εκλογές θα γίνουν 19 Φεβρουαρίου. Θα μπορούσαν κάλλιστα να γίνουν 14 Φεβρουαρίου, στην καρδιά του πολιτικού Βαλεντίνου, για να εκφράσουμε όλοι μαζί την αγάπη μας στους πολιτικούς γράφοντας στα ψηφοδέλτια: Α ΓΑΠηθείτε όλοι σας.

Αν συνδυάσεις το μαλλί του Σαμαρά, το μουστάκι του ΓΑΠ και το ύψος της Αλέκας, βγαίνει ο Σούπερ Μάριο.

Περιμένουμε με κομμένη την ανάσα το αποτέλεσμα της συζήτησης δυο σπουδαίων ηγετών. Δυο οραματιστών μιας νέας πάμφτωχης χώρας. Κακά τα ψέμματα: τα λεφτά δεν φέρνουν τη δυστυχία.

Προσπαθώ να αποφασίσω αν είναι περισσότερο ντροπιαστικό να σε κυβερνάει ένας ψηλός μυστακοφόρος με πράσινη γραβάτα ή ένας πρώην γκόμενος της Βίσση με τραγικό κούρεμα; Σε μια μορφή παρανοϊκής συνεκδοχής, θα μπορούσαν συνυποψήφιοι για την πρωθυπουργία να είναι ο Λουίτζι κι ο Καρβέλας.

Είμαστε πολύ τυχεροί. Η θαυμάσια κυβέρνηση πήρε ψήφο εμπιστοσύνης, αλλά για μια άλλη κυβέρνηση. Δεν πειράζει που δεν έχει δημιουργηθεί ακόμα, ούτε που δεν ξέρουμε από ποιους θα αποτελείται, ούτε που δεν θα είναι εκλεγμένη απ΄το λαό, ούτε που θα έχει ελάχιστο χρόνο ζωής, ούτε που στην ουσία δεν θα παίρνει αυτή αποφάσεις. Σημασία έχει πως θα γίνει πάλι της πουτάνας.

Ένας βομβιστής μπαίνει σ΄ένα pet shop φωνάζοντας: «Τρέξτε, έχετε μόλις 60 δευτερόλεπτα». Ξαφνικά, από μέσα ακούγεται η φωνή της χελώνας: «Ε, είσαι και πολύ μαλάκας».

Κανονικά ο ΓΑΠ έπρεπε να ανακοινώνει το δημοψήφισμα φορώντας μπλούζα GAP. Αφενός θα έδειχνε τζόβενο κι αφεταίρου θα τόνιζε πως φτάνοντας στον οικονομικό απόπατο του ευρωπαϊκού βαρελιού, θα φτιάχνουμε και τα ρούχα μόνοι μας.

Είναι καταπληκτική η σημειολογία του Δημοψηφίσματος, αυτής της φωτισμένης κυβερνητικής έμπνευσης. Είναι σαν να ρωτάνε τη γαλοπούλα τα Χριστούγεννα, αν συμφωνεί να την ψήσουν.

΄Eχω την αίσθηση πως η ερώτηση του Δημοψηφίσματος θα είναι: "Πάμε πόλεμο;"

Δεν καταλαβαίνω γιατί προκάλεσε τόση αναστάτωση το Δημοψήφισμα. Σημάδι των καιρών της δεκατίας του ΄60 που αναβιώνουμε είναι· απλώς φοράμε λευκά allstar και κρατάμε iphone. Κατά τ΄άλλα, ο επόμενος Bond θα είναι ο Κόνερι.

Αν η Παπαρήγα είχε όραμα, θα ξεκινούσε τη στρατολόγηση κάθε νέου συντρόφου δείχνοντάς του τα Στρουμφάκια: που πάνε πάντα όλα μαζί, που είναι όλα της εργατιάς, που έχουν αρχηγό τους έναν γέρο ντυμένο στα κόκκινα και που πολεμούν έναν καπιτάλα μαυροφορεμένο αντεργάτη που ζει σ΄έναν πύργο, μάλλον στην Αρεοπαγίτου.

Mαλακίες λένε πως γυρίσαμε μια ώρα πίσω το ρολόι. Eδώ στην Eλλάδα έχουμε καμπυλώσει το χρόνο. ΄Eχουμε γυρίσει πενήντα χρόνια πίσω.

Η Αθήνα είναι μια θαυμάσια πόλη γεμάτη εναλλαγές: Τη μια μέρα μυρίζει καυσαέριο, την άλλη μέρα σκουπίδια, την άλλη δακρυγόνα.. Λιβ γιορ μιθ ιν γκρις.

Θα ήταν καταπληκτικό αν, σήμερα για σημειολογικούς λόγους, έβαζαν καρτελάκια στους τοίχους του κοινοβουλίου, τα οποία αναγράφουν: «Η αίθουσα χρηματίζεται».

Zήτω η 28η Oκτωβρίου 1821. ΄H το Πολυτεχνείο. ΄Oχι, μαλακία, αυτό είναι το Mάρτιο. Ψέμματα, το Mάρτιο είναι με τους Ιταλούς. ΄H το.. Tέλος πάντων, σήμερα είναι γαμώ τις μέρες για καφέ. ΄Eχει και κόσμο. Ωραία.

Η Ελλάδα είναι σαν τη μελαχρινή γκόμενα, που στην αρχή γίνεται ξανθιά και μετά κόβει τα μαλλιά της κοντά -δεν είναι τόσο ωραία όσο πριν. Δεν θέλουμε μιζέρια, ρε. Απαιτούμε το χρέος ολόκληρο. Ντάξει, το γερμανοπλατινέ να το ανεχτούμε. Αλλά, ρε διάολε, τώρα που μας κούρεψαν χάσαμε το στυλ.

Σε τέτοια οικονομική απομόνωση που μας έχει οδηγήσει η Γερμανίδα λεσβία, απ΄τους άλλους Ευρωπαίους λιμοκοντόρους, το μόνο κούρεμα που μάλλον θα μας κάνουν, είναι «Φράχτης».

Την επόμενη φορά που στις ειδήσεις θα ακούσω τη λέξη "ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ" μέσα σε φράσεις όπως: «τα λεφτά της τράπεζας έκαναν φτερά κυριολεκτικά», «οι δράστες γλίτωσαν κυριολεκτικά απ’του χάρου τα δόντια», «οι υδράργυρος άγγιξε κυριολεκτικά θερμοκρασίες σαχάρας» κτλ, θα γίνει της πουτάνας. Κυριολεκτικά.

Σήμερα το Βήμα έδινε «Το Τρίτο Στεφάνι» του Κ.Ταχτσή. Την επόμενη Κυριακή θα δίνει αφίσες της Νένας Μεντή και τη μεθεπόμενη ομιλίες του Φασουλή απ΄το Παλλάς. Στο τέλος της συλλογής θα κερδίζεις ένα αληθινό στεφάνι.

Τώρα που θα κάνουν «κούρεμα» 50% στο χρέος της Ελλάδας, η χώρα θα μοιάζει με το παλιό κούρεμα της Βίσση.

Ψηφίσαμε τα πλέον επαίσχυντα μέτρα που έχουν ποτέ προταθεί, κάθε μέρα συναντάμε και κάποιον λιμοκοντόρο ευρωπαίο υπουργό, έχουμε τρεις ξεφτιλισμένους τροϊκανούς να τρώνε, να πίνουν και να δίνουν οδηγίες. Και παρόλ΄αυτά μας κάνουν τους δύσκολους σε κάθε δόση. Μωρή λεσβία Μέρκελ, βρες κάποιον να σε πηδήξει μπας και σωθούμε!

Δεν μπορώ να καταλάβω τις διαφημίσεις για διαγωνισμούς που λένε πως κληρώνουν 500 τηλεοράσεις. ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ 500 ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΙΣ;

Αύριο θα κατέβω οργανωμένος στην πορεία. Στο ένα χέρι θα κρατάω το «Γαύρο» και στο άλλο τη σημαία της ΓΣΕΕ. Θα έχω κι ένα πλακάτ κρεμασμένο απ΄το λαιμό για να συσπειρώνω πανηγυρισμούς και διαμαρτυρίες, που θα γράφει: «Γκολ και ξύλο σε ευρωζώνη, μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι. Π.Α.ΜΕ. μωρή Θρυλάρα».

Με τόσα καμμένα αυτοκίνητα στο κέντρο της Αθήνας, απομεινάρια των απεργιακών κινητοποιήσεων και των καλών παιδιών που δεν φταίνε ποτέ αλλά πάντα προκαλούνται απ΄τα αντιδημοκρατικά ΜΑΤ, θα κυριολεκτούμε όταν λέμε πως το αμάξι κάποιου είναι μάρκα «Μ΄έκαψες».

Αν είχες ένα όπλο με δυο σφαίρες και βρίσκονταν μπροστά σου ένα λιοντάρι, ο Χίτλερ κι αυτός που κάνει τον Τζέικομπ στο Twilight, τί θα΄κανες; Ντάξει, κι εγώ το ίδιο σκέφτηκα: Δυο σφαίρες στον κάγκουρα απ΄το Twilight.

Δεν με νοιάζει που απεργούν τα ΜΜΜ κι οι γεσεεαδεδύδες. Πραγματική ελευθερία θα έχουμε όταν απεργούν οι δημοσιογράφοι. Αύριο θα κάψω μια φυλλάδα στην υγειά τους.

Η νέα διαφήμιση της HOL, για την υπηρεσία ταινιών που προσφέρει λέει πως είναι σαν να έχεις ένα τεράστιο βίντεο κλαμπ στο σπίτι σου. Δεν καταλαβαίνω. Γιατί είναι ωραίο να έχεις ένα βίντεο κλαμπ μέσα στο σπίτι σου; ΠΟΥ ΘΑ ΚΟΙΜΑΜΑΙ;

Αφού ως έθνος, δεν θα αποφύγουμε ούτε το «κούρεμα» ούτε την πολιτισμική επιστροφή στη δεκαετία του ΄60, σκέφτομαι να κάνω τα μαλλιά μου όπως του πρωταγωνιστή στο Mad Men. Κοινωνική συνείδηση, θα πει αυτό.

Σήμερα στην καφετέρια ζήτησα άλλο καλαμάκι, γιατί αυτό που μου έφερε ήταν σχεδόν κομμένο. Με μια γαμημένη ηρεμία, η σερβιτόρα μου απάντησε: «Ντάξει, φαινόταν πως ήταν τρύπιο.» ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ, ΡΕ ΔΙΑΟΛΕ, ΔΕΝ ΤΟ ΑΛΛΑΞΕΣ;

Τώρα που ο Βενιζέλος είπε πως τα πάντα θα μοιάζουν σαν το 2004, έχω βρει τη διέξοδο απ΄την κρίση. Σκέφτομαι σοβαρά να πάρω στοιχημοδάνειο και να παίξω στοίχημα την Ελλάδα για κατάκτηση του Euro.

Τώρα που απεργούν ταξιτζίδες, σκουπιδιάριδες, γεσεεαδεδύδες κι οδηγοί μέσων μαζικής μεταφοράς, σχηματίζοντας τον κύκλο της μιζέριας, αποφάσισα να κάνω ένα κίνημα ζαμανφουισμού με κεντρικό σύνθημα: «Λευκά υπάρχουν».

Οι άνθρωποι που λένε πως η Αθήνα είναι μια ασπρόμαυρη και μουντή πόλη, δεν λένε να καταλάβουν πως η απεργία των σκουπιδιάριδων κι οι τόνοι σκουπιδιών που έχουν συσσωρευτεί, είναι ένα σατανικό σχέδιο της κυβέρνησης ώστε η πρωτεύουσα να πλημμυρίσει από χρώμα και μυρωδιές.

Υπάρχουν μερικές φορές που, στην Ελλάδα, τα πράγματα κυλούν ομαλά και όλοι τείνουμε να συμφιλιωθούμε· αλλά ευτυχώς κάποια μαλακία θα συμβεί στο τέλος και όλα θα γίνουν πάλι πουτάνα. Λιβ γιορ μιθ ιν γκρις.

Κάθε φορά που ακούω για απεργία των μέσων μαζικής μεταφοράς, μου έρχονται αυθόρμητα στο μυαλό οι δοκιμασίες των ταινιών Saw. Καλά κατάλαβες: φαντάζομαι στο ρόλο του Jigsaw, να στήνει τις δοκιμασίες, το επιβατικό κοινό. ΞΕΡΕΙΣ ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ.

Μωρό μου, δεν μπορώ να σε βλέπω όλη μέρα στην κουζίνα, να κουράζεσαι πλένοντας πιάτα και μαγειρεύοντας. Κλείσε την πόρτα!

Στο καταπληκτικό μου τουίτερ -@chriskar, με΄κανε ριτουί εν φόλοου η Κάιτη Φίνου. Σκουπίζοντας τα δάκρυα της συγκίνησής μού, περιμένω από στιγμή σε στιγμή να μου κάνουν φόλοου η ρόδα, ο Ψάλτης, ο Γαρδέλης, η τσάντα, η Αλιμπέρτη κι η κοπάνα.

Τώρα που θα αποποινικοποιηθεί η χρήση μαριχουάνας, θα μπορούσε μια εταιρία παραγωγής χασίς να διαφημιστεί χρησιμοποιώντας για μότο της, το στίχο της Πρωτοψάλτη: «Για παραισθήσεις καλές φημίζομαι».

Ό,τι δεν κατάφεραν ποτέ ο Γκάντι, ο Μάης του ΄68, οι Μπιτλς, οι δυο παγκόσμιοι πόλεμοι, ο Τσε Γκεβάρα, ο Κένεντι, ο κομμουνισμός, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ κι ο Σαίξπηρ, το κατάφερε ένας άνθρωπος κι ένα δαγκωμένο μήλο: Άλλαξαν τον κόσμο.

Διαβάζοντας για τους ξυπόλυτους Άραβες πρίγκιπες που θέλουν να αγοράσουν το Βάζελο, θυμήθηκα πως ο μουσουλμανικός Παράδεισος αναγάγεται στο γνωστό βουνό από πιλάφι. Καλά κατάλαβες: θέλω να δω το ύφος του Μαλάκα τουρμπανοφόρου Άραβα που είναι αλλεργικός στο πιλάφι.

Άλλη μια πετυχημένη απεργιακή κινητοποίηση οργάνωσαν τα κόμματα της ψευτοαριστεράς. Όλοι ήταν στη θέση τους: κουκουλοφόροι, τσιράκια, προβοκάτορες. Τώρα επιβεβαιώνεται το σύνθημα «Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα». Με τόσες φωτιές στο κέντρο, μέχρι τα Χριστούγεννα με βερμούδες θα βολτάρουμε. Α, ναι θενγκάντ: Το μετρό λειτουργεί.

Η Apple παρουσίασε το iPhone5 που τελικά λέγεται iPhone4S που είναι ίδιο με το iPhone4 που μοιάζει με το iPhone3GS που πριν λεγόταν iPhone3G και πιο πριν iPhone3 που ήταν ένα πιο γρήγορο iPhone2 που ουσιαστικά ήταν ένα iPhone με κάμερα. Είναι φανερό. Η Apple βιώνει το Inception των κινητών: ένα κινητό μέσα σε ένα κινητό μέσα σε ένα κινητό.

Υπάρχουν άνθρωποι που τους λες πως η χώρα βουλιάζει, πως το πλοίο συγκρούστηκε και σου απαντούν: Όχι. Το καράβι δεν χτύπησε ποτέ στο παγόβουνο, κανείς δεν κινδυνεύει. Το μεγάλο ταξίδι δεν ξεκίνησε ακόμα. Ο θάνατος της αισιοδοξίας κι η γέννηση της άγνοιας -κρίμα.

Σκέφτομαι πολυ σοβαρά να πάρω ένα πιστολάκι μαλλιών και φορώντας μαύρα γυαλιά να σημαδεύω τα διερχόμενα αυτοκίνητα -θα βλέπω αν ελαττώνουν ταχύτητα.

Στην κλίμακα σπαζαρχιδισμού -γνωστή κι ως κλίμακα «Τρόικα»- οι άνθρωποι που σου μιλάνε κάνοντας πολλές κινήσεις με τα χέρια, χτυπάνε κορυφή.

Μετά το «μπορδοροδοκόκκινο» χρώμα της Μιραράκη που μεγάλωσε γενιές και γενιές, θα πρέπει να θεσπιστεί το «ταριφοκομοδινί» που έχει βάψει και τις τρεις τρίχες του κεφαλιού του ο πρόεδρος -απολειφάδι της κοινωνίας- των ταξιτζίδων.

Ήμουν ντυμένος, κρατούσα το χερούλι της εξώπορτας ενώ την είχα ανοίξει, κοιτούσα το ασανσέρ, ήμουν έτοιμος να κάνω το βήμα προς τα έξω· εκείνη τη στιγμή με ρωτάει αυτονοήτως η μάνα μου: «Θα βγείς;». ΟΧΙ, ΚΑΘΟΜΑΙ ΣΠΙΤΙ -Ευτυχώς δεν με ρώτησε: «Ήρθες;» όταν μπήκα σπίτι.

΄Oλα είναι ένα ψέμα, όλα είναι μαύρο χάλι. ΄Oλα εκτός από σένα κι οι βουτιές με το κεφάλι.

Mια αλήθεια της καθημερινότητας είναι πως τις μέρες που απεργούν τα πάντα, η αστυνομία βγάζει στους δρόμους τις πιο καύλες -σόρι, ωραίες- μπατσίνες.

H διαδρομή Γλυφάδα-Σύνταγμα με το Tραμ θα μπορούσε να μπει στο πρόγραμμα των βασανιστηρίων των τρομοκρατών, στο Γκουαντάναμο επί Mπους.

Στην κλίμακα μαλακίας 10=πακιστανός που προσπαθεί να σου πουλήσει ΒΙΟΛΙ την ώρα που πίνεις καφέ κι 1=o Τζέιμς Μποντ, ο μέσος Έλληνας πολίτης είναι κάπου στο 8,5.

Tα αισθήματά μου για την απεργία των μέσων μεταφοράς περιγράφονται μόνο από τη λέξη: ΄Aουσβιτς.

Κάτι κομματοσκυλοποιημένοι φοιτητές κατέλαβαν τη ΝΕΤ, διακόπτοντας το κεντρικό δελτίο ειδήσεων γιατί ήθελαν να διαβάσουν μια ανακοίνωση. Τους παραδέχομαι: Κι εγώ αν ήθελα να ανακοινώσω το νέο πάρτυ της ΔΑΠ στα μπουζούκια θα το έλεγα live σε όλη την Ελλάδα. Έχουμε και κρίση· οι αφίσες κοστίζουν.

Τελικά τα κομμάτια του τρομακτικού δορυφόρου έπεσαν κάπου στον Ειρηνικό ωκεανό. Μαλακία. Θα συνεχίσουμε να μαθαίνουμε νέα απ΄τη Μέρκελ, τον πρόεδρο των ταξιτζίδων, τους Ονιράμα, τον Μπουρδούμη, τη Λέιντι Γκάγκα, τους βουλευτές. Δεν πειράζει· σε κανά δυο έτη φωτός ίσως είμαστε πιο τυχεροί.

Σήμερα στο Σύνταγμα, μέσα στην παράνοια της κίνησης και τη κατάρα της απεργίας των μέσων μεταφοράς, έκαναν πορεία και καμιά εκατοστή Σύριοι διαμαρτυρόμενοι για τη δικτατορία στη χώρα τους. Καλά άκουσες: ούτε εκατό άτομα έκαναν πορεία ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ για να ρίξουν κυβέρνηση σε χώρα της Μέσης Ανατολής. Και η μαλακία έχει όρια.

Σκέφτηκα τι θα ήθελα να γράφει στον τάφο μου, σε εβδομήντα χρόνια: "Aυτός ο άνθρωπος, δεν έστειλε το e-mail σε πέντε φίλους του."

Tις μέρες που στην Aθήνα απεργούν τα μέσα μεταφοράς και το αυτοκίνητο μοιάζει με Γκουαντάναμο επί Mπους, οι ραδιοφωνικοί σταθμοί παίζουν τα χειρότερα κομμάτια απ΄όλη τη βδομάδα.

Κάθε φορά που ο Καρατζαφέρης αναφέρει τη λέξη πρωθυπουργός και εννοεί τον εαυτό του, μια ερπύστρια από ένα τανξ τρίζει.

Eιμαι καλεσμένος στην πρώτη μου απονομή βραβείων σεναρίου, όπου τυχαίνει να είμαι κι υποψήφιος. Θα κουρευτώ καπελάκι και θα μιλάω γαλλικοπολωνικά -στυλ Πολάνσκι. A, αποφάσισα και ποιά θέλω να με συνοδεύσει.

Σήμερα, μια παρέα στο διπλανό τραπέζι, συζητούσε σοβαρά για την πρόταση του ψευτοάραβα προκειμένου να αγοράσει το βάζελο. Πέρα απ΄την μαλακία της εικόνας όπως μπορείς να τη φανταστείς, ο πιο πιο μαλάκας της παρέας ανέφερε πολύ σοβαρός τις λέξεις «ΣΟΥΗΔΙΚΗ Αραβία». Ντάξει, πως να πάει έτσι μπροστά η χώρα..

Τώρα που μόνο οι εκκλησίες δεν θα φορολογούνται με τη νέα εισφορά, αποφάσισα να χτίσω στο μπαλκόνι ένα καμπαναριό και να κρεμάσω έξω απ΄την πόρτα.. λάθος.. την πύλη μια ταμπέλα που θα λέει «Δωρεά του Επίτιμου». Γιορτάζω και Χριστούγεννα· μην τολμήσουν και με φορολογήσουν.

Τώρα που ο μερακλής Στρος Καν τάχθηκε υπέρ της διαγραφής του ελληνικού χρέους, μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι. Σκεφτόμουν πως στην Ευρώπη δεν θα έχουν σε φοβερή εκτίμηση έναν υπόδικο γλειώδη γέρο σαβουρογάμη. Αλλά ξανασκέφτηκα πως έχουν αρχηγό τους μια πανάσχημη χοντρή αγάμητη λεσβία, οπότε ηρέμησα. Σωθήκαμε!

Θεωρούσα πως μπροστά στους στίχους των ξένων κομματιών, εμείς είμαστε πουριτανοί. Mετά συνειδητοποίησα πως για μήνες, το πιο πετυχημένο ελληνικό κομμάτι είχε τίτλο "Mέσα σου". Σοβάρεψα απότομα.

Και νέα μέτρα κι άλλες εισφορές και καμία αύξηση και σύνταξη στα 80 κι έλλειψη σχολικών βιβλίων. Δεν νομίζω, Γιώργο.

Οι Τούρκοι ψάχνουν ελληνικό πετρέλαιο, ο Κύριος Μάκης συνελήφθη κι Ελλάδα δεν έχει λεφτά ούτε για τσίχλες. Υποψιάζομαι πως κι η Γη είναι σφαιρική.

Υπάρχουν τρία θέσφατα στη ζωή: η γενιά του Πολυτεχνείου απέτυχε, ο σοσιαλισμός είναι ουτοπία κι η ζαμπονοτυρόπιτα πρέπει να΄χει σάλτσα ντομάτας.

Βρετανοί επιστήμονες υποστηρίζουν πως μόλις γεννήθηκε ο άνθρωπος που θα ζει μέχρι τα 150. Ντάξει, τί να μας πουν κι Βρετανοί. Εμείς, στην Ελλάδα, είμαστε εκατό χρόνια μπροστά· έχουμε τον Μητσοτάκη.

Γενικά δεν αντιπαθώ εύκολα. Δηλαδή, αν εξαιρέσεις τη Μέρκελ, τον Θέμη Γεωργαντά, την Κατερίνα Παπακώστα και τον Αλιάγα δεν έχω αντιπάθειες. Αλλά μου φαίνεται δύσκολο να μισήσω κάποιον περισσότερο απ΄αυτό το μαζούτ της ανθρωπότητας: τον πρόεδρο των ταξιτζίδων.

Η νέα μου πηγή έμπνευσης είναι η Σία Κοσιώνη. Περιμένω πώς και πώς να μην πάρουμε την 6η δόση, να κάνει σεξ η Μέρκελ, να σπάσει ο Δρομέας μπροστά απ΄το Hilton, να ξυρίσει το μουστάκι ο ΓΑΠ, να φτάσει η βενζίνη την τιμή του Tanqueray -κάτι τέλος πάντων- για να διακόπτει για έκτακτες ειδήσεις ο ΣΚΑΪ.

Tώρα που έπιασαν την παρουσιάστρια με τον κλεμμένο πίνακα ζωγραφικής, έχω την αίσθηση πως η κι αυθεντική Mόνα Λίζα είναι κρεμασμένη στο καμαρίνι του Γονίδη

Χρειαζόμαστε έναν πρωθυπουργό ηγέτη: Με το μυαλό του Steve Jobs, το στυλ του Jose Mourinho, την τόλμη του Julian Assange, τη φαντασία του Darren Aronofsky και τη γυναίκα του Marko Jaric. Έτσι βγαίνουν οι χώρες απ΄την κρίση.

Tα περισσότερα προβλήματα οφείλονται στο γεγονός πως κάποιος κάπου κάποτε, κάτι δεν κατάλαβε σωστά. Aυτός είναι ο λεγόμενος: μαλάκας.

Δεν ήθελα να το γράψω, αλλά θα το γράψω: Μετά το κατούρημα, όσο όσο όσο όσο καλά κι αν σκουπιστείς, η τελευταία σταγόνα θα φύγει στο μποξεράκι. Νόμος της ζωής.

Οι ευρωπαίοι έναν πρόταση, η σημαία στην Ελλάδα να κυματίζει μεσίστια, λόγω χρέους. Επίσης, θα μπορούσαμε να αφήσουμε όλοι μούσια και να τυλίξουμε μαύρη κορδέλα στο μπράτσο. Μόνο, να προλάβουμε να αντικαταστήσουμε τον εθνικό ύμνο με το σάουντρακ του Requiem for a dream. Μισές δουλειές δεν γίνονται.

Tα τρία δείγματα αυθεντικής ποπ τέχνης της σύγχρονης Aθήνας, είναι το μουστάκι του Παπανδρέου, οι Oμπρέλες του Zογγολόπουλου στο Ψυχικό και τα Starbucks της Γλυφάδας.

Δυο δυσλεκτικοί πάνε σ΄ένα μπρα. Aυτό.

Μπορεί η ποιότητα της Παιδείας στη χώρα μας να συναγωνίζεται αυτήν των εκπομπών της Πάνια, μπορεί όταν η Μέρκελ έχει αγαμίες να της αναφέρουν την 6η δόση για να γελάει, αλλά το μείζον ζήτημα της εβδομάδας είναι πως στα McDonald's, το τσικενμπέργκερ, από 1 ευρώ πήγε στο 1,5. Πόρνη κοινωνία.

Αν υπάρχει μια φράση τόσο μίζερη που μπορεί να ξεπεράσει και τα έσχατα όρια του εκνευρισμού, μια διαφήμιση που κάνει ακόμα και τους κατοίκους του Νησιού να μοιάζουν κοσμοπολίτικοι, είναι αυτές οι καταραμένες δώδεκα λέξεις: «ΠΥΞ ΛΑΞ - Ένα όνομα που έγινε σύνθημα! Ένα σύνθημα που έγινε θρύλος!»

Γενικά δεν πιστεύω πως τα πάντα στη ζωή είναι προδιαγεγραμμένα. Αλλά σε μια χώρα που για τις λέξεις «crisis» και «judgement» χρησιμοποιεί το διττό λήμμα «κρίση», ε, κάποια στιγμή θα γίνουν όλα πουτάνα.

Καθόμουν στο ωραιότερο κοκτέιλ μπαρ της Bουλιαγμένης -με τα σκούρα μπλε του ουρανού και της θάλασσας να ενώνονται στον ορίζοντα- πίνοντας Tanqueray τόνικ σκεφτόμενος πως η στιγμή δεν θα μπορούσε να γίνει καλύτερη. Τότε, είδα την ξανθιά γαλανομάτα μετρέσα. Και NΔ να μου έλεγαν να ψηφίσω εκείνη τη στιγμή, θα ψήφιζα.

Τα έπιπλα, τον τελευταίο καιρό, απ΄το IKEA τείνουν να γίνουν τόσο περίπλοκα στη συναρμολόγηση, που έχω την αίσθηση πως κάποια στιγμή θα ανοίξω καμιά κούτα και θα΄χει μέσα έναν κορμό κι ένα τσεκούρι.

Το πάντα αγαπημένο υπουργείο παιδείας, επειδή δεν υπάρχει σάλιο στα ταμεία, σκέφτεται να δίνει DVD και φωτοτυπίες αντί για βιβλία. Μπορεί, επίσης, τα παιδιά να γράφουν πάνω στα χαρτομάντηλα που φέρνουν απ΄το σπίτι, για οικονομία. Ή να πιάνουν μόνοι τους σουπιές με μελάνι για να μην χρειάζονται στυλό. Το dvd είναι έξυπνη ιδέα, αφού ανάλογα με το μάθημα θα ποικίλει ανάμεσα σε Μαγκάιβερ και Τζούλια.

Η ευρωπαϊκή ένωση διαλύεται, η ΕΤ1 κλείνει, η Θρυλάρα δεν πήρε σέντερ φορ κι η γκόμενα που θέλω με δυσκολεύει πολύ. Αλλά ντάξει, αντέχουμε. Έτσι κι αλλιώς, στο τέλος όλα θα΄ναι μια χαρά. Αν δεν είναι μια χαρά, τότε δεν θα είναι το τέλος.

Ντάξει, παίζει να είμαι υπερβολικός, αλλά αυτός ο Justin Bieber δεν μοιάζει με 25άχρονη λεσβία;