Αλήθειες της ζωής

8 τρόποι για να σας διώξουν απ΄τα πάρτυ

• Ντυθείτε σαν να πηγαίνατε για τσιγάρα στο περίπτερο. Μάλλον, σαν να πηγαίνατε τα τσιγάρα στο περίπτερο. Φορέστε μακό ψιλοφθαρμένο σορτσάκι με άσπρο κόκκινο αμάνικο ή κάπρι μέχρι τον αστράγαλο. Συνδυάστε τα με ποδοσφαιρικά παπούτσια ή με πέδιλα και κάλτσες. Εν πάση περιπτώσει, δηλώστε την παρουσίαση με το καλημέρα -και πιθανόν με το καληνύχτα.
• Όταν δείτε κόσμο να φλερταρει ή ζευγάρια να συζητάνε μοναχικά, παρατήστε οτιδήποτε άλλο κάνετε (δε χρειάζεται να ξέρουμε) και ορμήξτε. Μπείτε σφήνα ανάμεσά τους και διακόψτε τους με σαχλά αστεία ή συζήτηση που θα βαριόντουσαν να κάνουν ακόμα και σε καφενείο. Αν είστε άντρας, μιλήστε σ΄εκείνον όχι μόνο για τις μεταγραφές που δεν έκανε ο γαύρος, αλλά κυρίως για την οικολογική καταστροφή. Αν είστε γυναίκα, πείτε σ΄εκείνη για τα θέματα του γερμανικού Focus (παλιότερου μήνα). Αν, μάλιστα, τα κάνετε αντίθετα, θα σας θυμούνται μια ζωή.
• Κοροϊδέψτε με μανία τη μουσική που παίζει στο πάρτυ. Σε κάθε κομμάτι που ακούγεται, φωνάξτε γελώντας με ορθάνοιχτο στόμα: ¨Μα τι βάζει ο μαααλάκας...¨ ενώ κοιτάζετε τον διοργανωτή της βραδιάς. Προτείνετε, με ακραία σοβαρό ύφος, πάνω από 20 φορές σε γνωστούς και, κυρίως, αγνώστους να γίνετε εσείς ο Dj. Αν δεν σας κάνουν τη χάρη (προφανώς), κρατήστε μούτρα όλη τη νύχτα.
• Ξεκινήστε καυγά με τον πιο μικρό-αδύναμο-βλάκα του πάρτυ για εντελώς ασήμαντη αφορμή -πχ. Επειδή δε σας είδε να σας χαιρετήσει (δεν σας έχει ξαναδεί). Κάντε πως πάτε να του επιτεθείτε αλλά σας κρατάνε, ακόμα κι αν δε σας κρατάει κανείς. Βρίστε τον πολύ κι όταν γίνετε αντιπαθητικοί απ΄το σύνολο των καλεσμένων, βγάλτε κραυγή πόνου λες και σας έχει χτυπήσει άσχημα. Πείτε: ¨Γιατί σε μένα Θεέ μου...¨ κοιτώντας προς το ταβάνι.
• Εξερευνήστε όλους τους χώρους του σπιτιού χωρίς να ρωτήσετε ή να πάρετε άδεια από κανέναν. Μπείτε στις κρεββατοκάμαρες και ανοίξτε με ορμή τις ντουλάπες και τα συρτάρια. Αν κάποια πόρτα πχ. αποθήκη είναι κλειδωμένη, πάρτε φόρα και πέστε πάνω της μέχρι να τη σπάσετε. Αν βρείτε κατσαβίδια, χαλάστε και το χερούλι. Αν σας πουν τίποτα, πειτε: ¨Ρε, είχα μια περιέργεια...¨ και χαζογελάστε με σάλια. Παρατηρήστε το ύφος τους.
• Αναθέστε στον εαυτό σας το ρόλο του φωτογράφου της βραδιάς. Τραβήξετε τους φωτογραφίες την ώρα που τρώνε, αν έχουν λερωθεί ή, ακόμα καλύτερα, αν κλαίνε. Πλησιάζετε την κάμερα πάρα πολύ κοντά στο πρόσωπό τους και ρυθμίστε το φλας στο τέρμα. Πάρτε ύφος επαγγελματία και δίνετέ τους, συνεχώς, οδηγίες για το πως θα στηθούν. Αν, δε, κάποιες συνοδεύονται επαναλάβετε γρήγορα φράσεις όπως: ¨Νοίωσε την κάμερα μέσα σου¨ κτλ. ενώ βρίσκεσαι σε διαρκή κίνηση. Όταν έχουν πάρει πόζα, στρίψε την κάμερα σε άλλο στόχο χωρίς να τους τραβήξεις φωτογραφία.
• Στον μπουφέ, φρόντισε να δοκιμάζεις απ΄όλα πριν τα βάλεις στο πιάτο σου. Αν δε σ΄αρέσει αυτό που δοκίμασες, φτύσ΄το κάτω. Αν σ΄αρέσει, πάρε τόσο μεγάλες ποσότητες μέχρι οι γύρω σου να σε κοιτάνε σοβαροί. Μόλις το πιάτο σου ξεχειλίσει, ρίξ΄το κάτω. Ξαναγέμισε.
• Φλέρταρε πρόστυχα, οποιαδήποτε σου φαίνεται απρόσιτη, ιδιαίτερα εκείνες που συνοδεύονται. Ρίξε φανερά επίτηδες το ποτό πάνω στο φόρεμά τους και στη συνέχεια κραύγασε με γέλια σαν να τις κοροιδεύεις. Κάν΄το σε τουλάχιστον 5 κοπέλες, ενώ μπορείς να δοκιμάσεις το ίδιο και με το γλυκό. Όσο πιο νωρίς στη βραδιά, τόσο πιο μαλάκα θα σε θεωρήσουν. Ε, και; Σου λένε τίποτα καινούριο;

Θυμάμαι...

Πολλές φορές σκέφτομαι τι διάολο συμβαίνει στην Eλλάδα. Φαντάζομαι τις μέρες που θα μπορώ να ονειρεύομαι ότι θα ακολουθήσω ένα επάγγελμα που πραγματικά θέλω και θα πληρώνομαι γι΄αυτό, θα κάνω τα πράγματα που έχω επιλέξει να κάνω και επιτέλους θα έχω μια Eλλάδα που με υποστηρίζει, με σέβεται και -γιατί όχι- με συμπαθεί.

Μόνο που μερικές φορές γυρνάω λίγα χρόνια πίσω, στο 2003, και θυμάμαι μια διαφορετική Eλλάδα. Mια χώρα σε ανάπτυξη, με έργα και ιδέες που θα μας πήγαιναν μπροστά. Κυρίως θυμάμαι τους ανθρώπους και την αισιοδοξία γύρω μου, πως τα πράγματα τα πάνε καλύτερα. Mπήκαμε στο 2004 και νόμιζες που κρατούσαμε όλο τον κόσμο στα χέρια μας. ΄Eβλεπες την Eλλάδα των Oλυμπιακών Aγώνων, του πολιτισμού. Tου μέλλοντος.

Ίσως βέβαια οι προσδοκίες να μας έπεσαν βαριές και να μη μπορέσαμε να συγκρατήσουμε ένα καλά σχεδιασμένο μέλλον στους ώμους μας. Ίσως υπερβολικά καλά σχεδιασμένο. Aπ΄αυτά που βλέπεις πως δε μπορούν να έχουν βάση. Tο πρόβλημα ήταν πως στη δική μας βάση, τα θεμέλια που χτίζαμε τη χώρα του αύριο, ήταν σαθρά.

Κι ύστερα ήρθαν οι μέλισσες, που έγραφε κι ο ποιητής. ΄Hρθαν οι αποκαλύψεις με τα βάζα για το μέλι, ήρθαν τα Bατοπαίδια, τα ομόλογα, η Siemens. Πάνω που νόμιζες πως είχες αφήσει πίσω σου τα χρηματιστήρια του παρελθόντος, συνειδητοποίησες πως η μισή Eλλάδα κλέβει. Και πως εσύ ήσουν στην άλλη μισή. Aλλά για ξανασκέψου: ήσουν καθηγητής κι έκανες ιδιαίτερα, έβριζες το Δημόσιο κι έκανες τα πάντα για να μπεις σ΄αυτό, ήσουν ταζιτζής κι έβαζες τρεις και τέσσερις διαφορετικούς επιβάτες μαζί, είχες μαγαζί και ξεχνούσες να δώσεις απόδειξη. Tι με κοιτάς; Eσύ τα έκανες όλα αυτά. Θα μου πεις είναι και τα πρότυπα που έβλεπες γύρω σου. ΄Eβλεπες πολιτικούς να έχουν βίλες, έβλεπες υπουργούς να διορίζουν και να διορίζονται, έβλεπες ότι πιο σάπιο υπήρχε κι εσύ ονειρευόσουν να γίνεις κομμάτι του.

Και, εν μέρει, συμφωνώ μαζί σου. Δηλάδη, τι παραπάνω είχε αυτός από σένα. Tο θέμα γίνονταν εγωιστικό από κάποιο σημείο και μετά. Ξέρεις, όμως, κάτι; Mπορείς να πεις ότι δε σε ένοιαζε, ότι αν μπορούσες κι εσύ το ίδιο θα κάνες. Και επειδή δεν μπόρεσες, τώρα τους βρίζεις. Mπορείς να πεις ό,τι θέλεις. Tο μόνο που δεν μπορείς να υποστηρίξεις είναι πως δεν ήξερες. ΄H πως δεν το περίμενες.

Και τώρα τι; Δεν ξέρω τι πιστέυεις, αλλά εγώ δεν είμαι διατεθιμένος να κάνω ούτε μια θυσία. Oύτε δέχομαι να απαιτούν χρήματα αυτοί μου δάνειζαν με το ζόρι. Pέει, δυστυχώς ακόμα, στο αίμα μου το Δντ dna του ΄Eλληνα. 

Δεν είμαι δεξιός, δεν είμαι αριστερός, δεν είμαι κεντρώος. Για την ακρίβεια δεν πιστεύω πως πρέπει να πάμε ούτε δεξιά, ούτε αριστερά, ούτε ευθεία. Πρέπει να γυρίσουμε πίσω. Eκεί που έβλεπα στα βλέματα του κόσμου την ελπίδα πως αλλάζουμε, πως επιτέλους ζούμε, κινούμαστε και ονειρευόμαστε όπως θέλουμε κι όχι όπως πρέπει. Που οι κανόνες ήταν δικοί μας και δε μας όριζε κανείς. Mάλλον, μας όριζε το όραμά μας.

Δεν ξέρω αν ακόμα και τότε η κατηφόρα είχε ξεκινήσει. Δε με νοιάζει κιόλας. Aπλώς, η τελευταία καλή ανάμνηση που έχω απ΄αυτή τη χώρα, μου φέρνει στο μυαλό εκείνες τις μέρες του Ιουνίου του 2004. Tότε που στον πρώτο καλοκαιρινό καύσωνα, τελείωνα τη δευτέρα λυκείου και δεν φανταζόμουν το μέλλον μου σε καμιά άλλη σύγχρονη πόλη. Nόμιζα ότι ζούσα ήδη σε μια τέτοια.

το κείμενο δημοσιεύεται και στο ellispoint.gr

Άλλες 100 λέξεις για το καλοκαίρι

φαντασία/ αστυνομικό μυθιστόρημα/ φωτιές/ αγάπη/ καλοκαιρινή βροχή/ σχέδια/ σχεδία/ ντουζ/ άδεια/ μπαράκι/ θερινό σινεμά/ σουβλάκι περπατώντας/ βερμούδα/ υπερβολή/ Βερμούδες/ αντοχή/ δίαιτα/ μασάζ/ δύσκολες αποφάσεις/ προσούτο με πεπόνι/ αναμνήσεις/ πανελλήνιες/ φέτα με καρπούζι/ άμμος στις σελίδες του βιβλίου/ ερημικές παραλίες/ μοναχικές βραδιές/ γαλάζιο/ air-condition πλοίου/ άγχος/ φλερτ/ βότκα-μαρτίνι/ Φιδάκι/ παρεξήγηση/ ξυπόλητα κορίτσια/ ξενοδοχείο/ αποτυχία/ ξέγνοιαστο τσιγάρο/ vintage/ απωθημένο/ κύματα/ θυμάμαι/ ξεχνώ/ φούτερ στον ώμο/ ξύπνημα στην παραλία/ γρανίτα/ Island/ μικρή Άρκτος/ που έχει μηχάνημα ανάληψης/ κοκκινίλες/ ¨...της ζωής μου¨/ κεράσια/ στίχοι/ στόχοι/ μπουκάλα/ ξεμείναμε/ παράδεισος/ club sandwich/ ροκ μπαλάντα/ κινητό/ αφιέρωση/ εμμονή/ λεμόνι/ παραλίγο/ να προσέχεις/ σ΄αγαπώ

το κείμενο δημοσιεύεται και στο ellispoint.gr

Hipsteria - To σαβουάγ βίβγ ενός φαντασμένου

27 λόγοι που δείχνουν πως είσαι μαλάκας Hipster

• Ψάχνεις τα πλέον άγνωστα κομμάτια στο iTunes. Μόλις αυτά αποκτήσουν πάνω από 20 views τα σνομπάρεις γιατί έχουν γίνει, πλέον, mainstream.
• Διαβάζεις την Athens Voice, τη Faq και τη Lifo. Μετά τη μέση.
• Κάνεις συνδυασμούς ρούχων που θυμίζουν το Σταύρο Παράβα. Και τα θεωρείς τρέ(ν)ντι.
• Ακούς τη λέξη hipster και καταλαβαίνεις τι -διάολο- σημαίνει.
• Κινείσαι με ποδήλατο ακόμα κι αν ο Κατρίνα πλησιάζει.
• Ενημερώνεσαι μόνο από blog. Μόδας.
• Έχεις προσθέσει στο καθημερινό σου λεξιλόγιο, φράσεις όπως: ί(ν)ντι, α(ν)ντεργκράου(ν)ντ, Φρένο Γκάζι, Άθενς Βόις, ολσταράκια, μέινστριμ.
• Θεωρείς το περιοδικό Free εφάμιλλο της Δομής (τι εννοείς ποια είναι η Δομή;)
• Βρίζεις στα αγγλικά.
• Γράφεις συνεχώς στο Twitter αστεία για την κρίση. Απ΄το iphone.
• Θεωρείς τη Lady Gaga συνεχιστή της Μελίνας Μερκούρη.
• Σχεδιάζεις διακοπές στους Παξούς, στα (Αντι)Κύθηρα και στα Κουφονήσια.
• Βγάζεις ψευτοκαλλιτεχνικές φωτογραφίες από πάρτιζ (σικ). Και δε νιώθεις ντροπή.
• Ακούς γύρω σου να συζητούν γελώντας για ροζ all star, φουλάρια και πολ φρανκ μπλουζάκια, χωρίς να καταλαβαίνεις το λόγο που γελούν.
• Στα Zara σου κάνουν έκπτωση ακόμα και στα διαφημιστικά.
• Βλέπεις μόνο γερμανικό σινεμά. Χωρίς υπότιτλους.
• Πηγαίνεις 4 φορές την εβδομάδα σε συναυλίες (όχι της Φωτεινής Δάρρα).
• Όταν σε ρωτήσουν πόσο κοστίζουν αυτά που φοράς, περιλαμβάνεις και τα γυαλιά ηλίου στην τιμή.

•  Αφήνεις ελαφρύ μουστάκι.
• Αναφέρεις ανά 3 προτάσεις τη φράση: ¨Θα φύγω απ΄την κωλοελλάδα. Φάκιν πλέις¨.
• Αφήνεις το εισιτήριο του μετρό, για να το πάρει ο επόμενος.
• Κάνεις πολλές γκριμάτσες όταν σε τραβάνε τραβάς φωτογραφίες.
• Πηγαίνεις στα φθηνότερα μαγαζιά και παραγγέλνεις τα ακριβότερα κοκτέιλ (4.70 ευρώ). Ακόμη κι εκεί συζητάς για γαμημένα συγκροτήματα.
• Γνωρίζεις το πρόγραμμα του Mad.
• Κοροϊδεύεις τους emo χαζογελώντας (μάντεψε...).
• Δε βρίσκεις τίποτα το αστείο σε αυτό το κείμενο.
• Έστω και λίγο, με θεωρείς μαλάκα για όλα τα παραπάνω που έχω γράψει (φαντάσου πόσο με νοιάζει...).

το κείμενο δημοσιεύεται και στο ellispoint.gr